فصل طلایی
آقا دنیا خیلی مسخره شده! رفتم سایت آموزش دانشگاه، دیدم معدل ترم پیشم ۱۹ و نیم ثبت شده! حالا از اینم قراره مسخره‌تر بشه، چون هر وقت اون یکی نمره‌م هم وارد کارنامه بشه، معدل میره رو ۱۹و هفتاد و پنج! این دیگه چه زندگی‌ایه آخه؟! ۱۹ و هفتاد و پنج آخه؟! ابتداییه مگه؟
+ گفتم بنویسم بلکه تو تاریخ ثبت بشه این مورد هم.
به به :)))
+ من معدلم روی ۱۷.۲ بود. نمره فیزیک۱ که اومد، غیرقابل انتشار شد :/
تا می‌تونی باهاش عکس و سلفی بگیر که دیگه یه همچین فرصتی گیرت نمیاد.
نمره‌های من انقدر ناهمگن بودن که هر نمره‌ای وارد کارنامه‌م میشد معدلم کیلومترها جابه‌جا میشد. از الف به مشروطی، از مشروطی به الف :| :)) آخرش که همۀ نمره‌ها وارد میشد به یه تعادلی می‌رسید :|
:)) تبریک میگم
با آرزوی موفقیت همیشگی
ولی جدا حرص خوردن سر نمره توی مقاطع بالا رو خیلی درک نمیکنم. این که سر بیست و پنج صدم و یکی دو نمره کسی حرص بخوره. معدل چه مهمه
البته با دیدن مطلب شما یاد این افتادم. مربوط به نوشته شما نیست. ;*
معدل پایانی مامان برای ارشد، شد بیست. هرکی می‌فهمید با تاسف یه سری تکون می‌داد و می‌گفت: خجالت بکش، مگه راهنماییه؟
دایی‌م که پا رو از این هم فراتر گذاشت و اذعان داشت که مامان آبروی خانواده رو برده. =)))
شیرینی شیرینی!
معدل بالا خوبه :(
می‌خواستم اختیاری یه درس از آی‌تی بردارم، بعد پیش‌نیازشو نداشتم، و خب طبیعتاً این درس‌های آی‌تی یه جوریه که ترم دو هم میشه برداشت، ولی خب استاد دلش رضا نبود. برگشت به من گفت معدلت چنده، ببینم کاری می‌تونم واست بکنم یا نه. نمیدونم چرا، ولی دیفالت احساس کردم معدلم پایینه و روم نشد بگم، البته استاد رو که کار نداشتم، مشکل بغلی‌م بود که می‌شناخت. منم گفتم استاد دقیقا نمیدونم، دور و بر هیفده هیجده. گفت خب شماره دانشجویی‌تو بگو چک می‌کنم خبرت می‌دم. منم یه چی پروندم و در رفتم که رفتم.
و این‌چنین بود که فهمیدم معدل بالا نوری‌ست از انوار الهی، که شاید یه درس گلاب رو نصیبم می‌کرد که نکرد. «بیشتر همکلاسی شدن با اون بغلیه منظور بود که محقق نگردید.»
تبریک فرااااوااان!
می‌تونم بپرسم اون بیست‌و‌پنج صدم برای چه درس(های)ی بوده؟ :)
این نمره دیدن هم لذت بخشه
یعنی یک مدت که هیچ آزمونی نداری، دلت واسه دیدن نمره و هیجان و استرسش تنگ میشه.
ما 3 تا درس داریم هنوز 2 تا نمره نذاشتن و تلفن هم جواب نمیدن
