فصل طلایی
الان بیشتر از هر چیزی مسئلهم اینه که هر دفعه با چشم قرمز از اتاقم میام بیرون مامانم یه بار دیگه میپرسه: «چی شده؟» :|
+ والا با دلایل منطقی خودم هم میدونم نباید ناراحت باشم. ولی خب زمان میبره تا بتونم بپذیرمش و اگه الان به خودم فرصت ناراحت بودن ندم، احتمالا بعدا بیشتر اذیت میشم.
+ اینجا نوشتم چی شده.
منم یه وقتایی نفهمیدم یا شایدم نخواستم بفهمم که باید واقعا بشینم گریه کنم تا خالی بشم، تا بتونم وایسم، تا ادامه بدم...
همینا دونه دونه رو هم جمع میشن ادمو از پا در میارن خلاصه.
یه وقتایی هم خوده ادم هم اطرافیانش به نظرم باید این اجازه رو بدن که به شدت غمگین بود...
مدتیه دیگه چشمام قرمز نشده.ن که نخواستما اتفاقا الان بیشتر از هروقتی نیاز دارم اما نمیدونم چرا تواناییشو ندارم
