« نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچ یک از مردم این آبادی
به حباب نگران لب یک رود قسم
و به کوتاهی آن لحظه ی شادی که گذشت
غصه هم خواهد رفت...»*
+واقعا خواهد رفت؟
+همین الان، تو همین لحظه، فکر نمی کنم آدمی تنها تر از من تو این دنیا وجود داشته باشه.
*کیوان شاهبداغی
- جمعه ۲۸ خرداد ۹۵
